Aaneen, bijw. (B. AAN EEN), achtereenvolgens, te zamen. *-, vz. aan elkander vast; scheidb. bij sommige werkwoorden, b.v.
*-BINDEN,
*-BRENGEN,
*-DOEN,
*-FLANSEN,
*-GROEIJEN,
*-HANGEN,
*-HECHTEN,
*-KETENEN,
*-KLAMPEN,
*-KNOOPEN,
*-LASSCHEN,
*-LIJMEN,
*-NAAIJEN,
*-RIJGEN,
*-SCHAKELEN,
*-SPIJKEREN,
*-VOEGEN, wier beteekenis en verandering op de hoofdwoorden zelven te vinden zijn; van deze werkwoorden zijn afgeleid de v. zn.
*-BINDING,
*-BRENGING,
*-FLANSING,
*-GROEIJING,
*-HECHTING,
*-KETENING,
*-KLAMPING,
*-KNOOPING,
*-LASSCHING,
*-LIJMING,
*-NAAIJING,
*-RIJGING,
*-SCHAKELING,
*-SPIJKERING,
*-VOEGING.
