Ik ben dol op onbekende, halfvergeten druivenrassen. Op papier überhaupt, lekker lezen over curieuze kruisingen, al die incestueuze slippertjes; in het glas alleen als ze meer bieden dan lekker leesvoer. In Parijs vond ik zo ooit een fles abouriou. Boire bien frais, was de aanbeveling. Altijd veelbelovend als iemand wil dat je dat met rode wijn doet. Zie temperatuur. Thuis ging ik eerst in de boeken zoeken. Hm.
Zelfs op papier klinkt abouriou niet veelbelovend. Vlak en karakterloos, zegt galet. Grote opbrengst, en dat is bij wijnstokken geen aanbeveling, zie ook rendement. Abouriou hoort thuis in de côtes du marmandais en verderop in Zuidwest-frankrijk. Mijn abouriou kwam echter uit de Marches de Bretagne, de Muscadetstreek. Niet iets wat je zou verwachten in dat wittewijngebied. Aan de andere kant, abouriou is blijkbaar wel vaker en verder gedwaald. Een van z’n bijnamen is gamay du rhône, een andere beaujolais, en in Californië heet hij early burgundy. Overal met uitsterven bedreigd, melden de boeken. Ze lijken er niet rouwig om. Opgeruimd staat netjes. En toch heeft een zekere Marc Pesnot de abourioustokken op zijn Domaine de la Sénéchalière niet alleen laten staan, maar er zelfs aparte wijn van gemaakt, met de naam van de infame druivensoort groot en ongegeneerd op het etiket. cépage abouriou, als was het cabernet sauvignon zelf. En: die wijn ligt bij Augé. Want daar kocht ik hem.
Bij Augé aan de boulevard Hausmann. Tussen de wijnen van Clos du Tue-boeuf, Dard & Ribo, Gramenon, Maréchal, Lapierre, Métras, Breton, nog een Breton, Rapatel, Aupilhac, Romaneaux-Destezet, Prieuré-Roch lag hier die abouriou. Tussen al dat heerlijks van de bende zonder zwavel. Wie tot die wijnen is bekeerd, wie het licht heeft gezien, wordt van liefhebber binnen de duur van een fles een fanatieke volgeling. Alle andere wijnen worden gemeten aan deze volmaakte maat. Wat te licht – of beter te zwaar – wordt bevonden kan in onze ogen geen genade vinden. De abouriou bleek van het ware geloof. Boeken kunnen beweren wat ze willen: hoe nederig de afkomst van een bepaalde druivensoort ook is, als hij in handen van een goede wijnboer valt kan hij gered worden. De abouriou was – en is – heerlijk. Maar het is waarschijnlijk wel de enige.
