Hardcore - (Eng.), minder commerciële en daardoor meer extreme vorm van popmuziek. Hardcore rap staat bijvoorbeeld voor agressieve rapmuziek; hardcore techno is minimalistische elektronische dansmuziek. Het Engelse woord hardcore werd in de jaren zestig vnl. gebruikt m.b.t. harde pornografie. In de jaren tachtig is de muziekindustrie de term gaan opeisen als etiket voor een Noord-Amerikaans genre van post-punkrock: een soort van garage-rock, razendsnel, oerend hard en monotoon gespeeld. In de jaren negentig gold het ook als label voor een opgeschroefde versie van techno-muziek. Komt voor in allerlei samenstellingen, zoals hardcorebandje; hardcoreplaat enz.
In Amerika betekent hardcore trouwens muziek in de traditie van de garagebandjes uit de jaren zestig. Oor, 20-04-85
Met hun in 1981 verschenen debuut ‘Landspeed Record’ leverden zij een onbetwistbare hardcoreplaat af. Vinyl, januari 1986
Teveel sentiment zou het ruggemerg van deze ‘hardcore-act’ verweken. Haagse Post, 22-03-86
De onbetwiste keizer van de stalen spierballen blijft Henry Rollins, die zijn opgekropte woede kanaliseert in snoeiharde en gedisciplineerde ‘hardcore’. HP/De Tijd, 26-08-94
Deathmetal is dood, leve hardcore. Webber, oktober 1994
Daar werd ineens punk gemaakt zoals punk bedoeld was. Op kleine, onafhankelijke labels. Zonder enig New Waverig compromiesen en zonder rechtse bijbedoelingen. Dus: rauw, hard en snel. Zeer politiek (anarchistisch) geladen en vol woede. Het ‘nieuwe’ genre heette hardcore. Deze Amerikaanse hardcore-golf begon zeer ondergronds. Oor, 03-12-94
