Potentiëren gebeurt op twee manieren. Methode nummer één gaat op voor stoffen die zijn op te lossen.
Daarvan neemt men de oertinctuur (zie aldaar) en vermengt die met alcohol. De bedoeling is dat de grondstof waar het om begonnen is, er in een vaste verhouding in komt te zitten, bijvoorbeeld één deel basismateriaal op negen delen alcohol. Bij die negen delen telt de alcohol die al in de oertinctuur zat, ook mee. De verdunning van één op tien wordt krachtig geschud. Dat verdunnen en schudden heet potentiëren. Doet men dat maar éénmaal, dan heeft men Dl, na tweemaal is dat D2 geworden en na dertig keer D30. Ziet u op een etiket D1000 staan, dan steekt daar een arbeidsintensieve klus achter.Sommige stoffen lossen niet op. Die worden vermengd met melksuiker (lactose): één deel stof die men wil potentiëren met negen delen melksuiker. Dat wordt zolang verwreven totdat er een gelijkmatige massa is ontstaan: Dl. Neemt men daar een portie van en vermengt men die opnieuw met negen delen melksuiker, dan komt er na stevig verwrijven in een vijzel of mortier D2 voor de dag. En zo kan men verder gaan tot heel hoge potenties toe. Vroeger gebeurde dat verwrijven met de hand, maar daar zijn tegenwoordig vlottere methoden voor.
Om uw inzicht in het potentiëren af te ronden zou u nog onder de trefwoorden C-potentie, D-potentie, LM-potentie, M-potentie en gewoon potentie kunnen kijken.
