Met deze term zitten we in de sfeer van de antroposofie. Euritmie is ‘spreken met het lichaam'.
Als we praten, maken we wel bewegingen, maar die spelen zich ergens diep in onze spraakorganen af. Nu zal niemand behoefte hebben de mededeling dat de krant er nog niet is of de vraag naar een postzegel van vijfenzeventig cent in een soort dans te uiten. Dat overkomt mij op z’n hoogst, als ik mijn vingers brandt. Maar bij het voordragen van een gevoelig stuk poëzie stoort het al, wanneer de kunstenaar er bijstaat als een paal. Iedereen heeft het gevoel dat bij zo’n kunstwerk ook beweging hoort. Rudolf Steiner heeft een bewegingsleer ontworpen die de taal zichtbaar moet maken.
Euritmie is dus niet zoals airobics of jazzballet een vorm van lichaamsoefening, maar in de eerste plaats een training voor het innerlijke van de mens. Euritmie kan zó worden gedaan, als een kunstzinnige uiting, maar ze heeft ook een therapeutische waarde. Bij verschillende verwikkelingen waar ons gestel bij is betrokken, kan euritmie nog wel eens een handje helpen de knopen te ontwarren.
