woonerf

betekenis & definitie

woonerf - zelfstandig naamwoord
uitspraak: woon-erf

1. grond die bij een woning hoort
♢ we gaan een schuur op ons woonerf bouwen
2. buurt waarin de straten moeilijk toegankelijk zijn gemaakt voor auto's
♢ op dit woonerf mag je niet harder dan 30 km per uur rijden

Zelfstandig naamwoord: woon-erf
het woonerf
de woonerven
het woonerfje