onderkoning

betekenis & definitie

onderkoning - zelfstandig naamwoord
uitspraak: on-der-ko-ning

1. iemand die vroeger namens een vorst het land bestuurde
♢ die raadspensionaris was destijds de onderkoning van het land

Zelfstandig naamwoord: on-der-ko-ning
de onderkoning
de onderkoningen
het onderkoninkje

Synoniemen
landvoogd