onderbreking

betekenis & definitie

onderbreking - zelfstandig naamwoord
uitspraak: on-der-bre-king

1. het afbreken of laten stoppen
♢ hij heeft urenlang, zonder onderbreking, staan praten
2. uitroep of opmerking waarmee je iemand onderbreekt
♢ zijn onderbreking had tot gevolg dat ik de draad van het verhaal kwijtraakte

Zelfstandig naamwoord: on-der-bre-king
de onderbreking
de onderbrekingen

Synoniemen
interruptie