blijken

betekenis & definitie

blijken - onregelmatig werkwoord
uitspraak: blij-ken

1. wat je kunt merken, wat duidelijk is
♢ de jongen bleek goed in wiskunde te zijn

Onregelmatig werkwoord: blij-ken
ik blijk
jij/u blijkt
hij/zij blijkt
wij/zij/jullie blijken
ik/jij/u/hij/zij bleek
wij/zij/jullie bleken
hij is gebleken
de/het/een gebleken ....

Tegenstellingen
lijken, schijnen, toeschijnen