De R.K. Mirakelkapel ‘H.H. Joannes en Ursula’ (Begijnhof 29) is een driebeukige kerk op trapeziumvormige plattegrond. De knik in de voorgevel en de achtergevel (NZ Voorburgwal) laat zien dat in 1671 twee bestaande huizen tot huiskerk zijn verbouwd als opvolger van de in 1607 door de Engelsen in gebruik genomen Begijnhofkerk. De plannen voor de verbouwing waren van Philips Vingboons. De kerk werd het centrum van de devotie voor het Mirakel van Amsterdam, dat daarvoor in de Nieuwezijds Kapel werd vereerd. De huidige vensters dateren uit circa 1820 en het ingangsportaal (1884-'86) is een ontwerp van A.C. Bleijs. Restauraties zijn uitgevoerd in 1929 en 1969.
Het interieur wordt gedekt door een tongewelf in de hogere hoofdbeuk, die door toscaanse zuilen wordt gescheiden van de zijbeuken met ingebouwde galerijen. De kerk bevat een 16de-eeuws St.-Ursulabeeld en een door atelier Brom vervaardigde reliekschrijn voor St. Ursula (1906). Uit het begin van de 18de eeuw dateren het hoofdaltaar met gemarmerde corinthische zuilen en de twee zijaltaren, elk voorzien van altaarstukken van Nicolaes Moeyaert (circa 1649). Tot de inventaris behoren verder een preekstoel in rococo-stijl (1757), een door Pieter van Peteghem gebouwd orgeltje (1787), een elf meter breed schilderij van ‘De Sacramentsprocessie’ door A.J. Derkinderen (1884-'86) en een nieuw orgel van de firma B. Pels & Zn. (1930). De gebrandschilderde ramen (1951) zijn ontworpen door G. Waterschoot van der Gracht. Aan de achterzijde staat de in neorenaissance-stijl uitgevoerde pastorie (NZ Voorburgwal 373; 1884-'86, A.C. Bleijs).
