Toch heeft Leonardo da Vinci al een tekening gemaakt van een kettingaandrijving, en deze werd ook al toegepast.
Tot in de jaren twintig van de 20e eeuw zou de overgang van riem- naar kettingaandrijving plaatsvinden.
Na de uitvinding van de koppeling viel dit voordeel voor de aandrijfriem weg, en bovendien kon men sterkere kettingen maken, om het toenemende vermogen van motoren en machines bij te benen.
Het nadeel van de aandrijfriem ging zwaarder wegen dat het nadeel van de ketting.
In alle gevallen werden ook de achtervelgen van motorfietsen vuil van het rondvliegende smeermiddel.
Toch is kettingaandrijving bij veel voertuigen nog steeds het belangrijkste: bij fietsen omdat er geen lichtere aandrijfmogelijkheid bestaat die ook nog het gebruik van een derailleur mogelijk maakt, bij motorfietsen omdat cardanaandrijvingen reactiekrachten oproepen, duurder zijn en vermogen kosten, en omdat tandriemen niet sterk genoeg zijn voor hoge vermogens en gevoelig zijn voor steenslag.
