Ze waren er niet bijster van onder de indruk: de resultaten van die eerste inzet van tanks waren zeer beperkt en men zag de Mark I dan ook niet als een grote tactische dreiging.
Op 30 oktober 1916 belegde generaal Friedrich, hoofd Verkehrstechnische Prüfungs-Kommision, een conferentie met vertegenwoordigers van de Duitse industrie om te polsen of zij mogelijkheden zagen voor de ontwikkeling van een tank.
Men wees Friedrich er op dat de industrie steeds dwingender gereguleerd zou gaan worden door het Hindenburg-Plan van de vertrouweling van Paul von Hindenburg, overste Max Bauer en dat het gezien de tekorten niet te verwachten viel dat een nieuw wapensysteem een quota staal toebedeeld zou krijgen, voldoende voor massaproductie.
Toen de eerste voorstellen werden ingediend, was op 13 november het teleurstellende antwoord van het Pruisische Ministerie van Oorlog echter dat de nieuwe tank niets meer mocht zijn dan een bewapende versie van een tegelijkertijd te ontwikkelen bevoorradingstank, de Ueberlandwagen.
Toen ze in december 1916 startten met de bouw van een eerste prototype werden ze geconfronteerd met de schaarste aan materialen als gevolg van de Britse blokkade ter zee; daardoor moest een eerste bestelling van honderd worden teruggebracht tot twintig.
Daar echter van de 'Hedi' uitvoering minstens twee voertuigen gebouwd zijn, kan het zijn dat deze versie was gebouwd op het onderstel van een 'Ueberlandwagen', een transportvoertuig met hetzelfde onderstel als de A7V. Van de 'Ueberlandwagen' zijn er acht operationeel gebruikt vanaf november 1917 door ArmeeKraftwagen-Kolonne-Raupe Nr 1111, dus nog voordat de A7V in actie kwam.
