techniek die door de mens wordt toegepast om zich tegen wateroverlast te beschermen of om het water beter te kunnen gebruiken. Hierbij gaat het om de technische constructies ten behoeve van het waterbeheer.
Voorbeelden zijn de constructie van waterkeringen, het slaan van putten en het aanbrengen van bronbemalingen voor de watervoorziening, het aanleggen van een distributiesysteem voor water zowel bovenals ondergronds, het aanleggen van reservoirs voor de tijdelijke opslag van water (stuwbekkens) en de constructie van gemalen. Ook het aanbrengen van voorzieningen voor de scheepvaart (havens, sluizen e.d.) en voor het rail- of wegtransport over water (bruggen) wordt tot de waterbouw gerekend. De uitvoering van waterbouwkundige werken heeft grote invloed op de waterhuishouding van een gebied en de milieu-omstandigheden die daarmee samenhangen. Voorbeelden daarvan zijn het wegvallen van het getijdenmilieu, het afnemen van overstromingen, het veranderen van het waterpeil in waterlopen en de verlaging van grondwaterstanden.
