Doordat na 1950 het stroomverbruik enorm is gestegen, heeft het net van hoogspanningsleidingen zich sterk uitgebreid. Dit heeft tot gevolg gehad dat op veel plaatsen het landschapsbeeld wordt bepaald door hoogspanningsmasten.
De vele kabels zijn niet alleen ontsierend, maar eisen vele slachtoffers onder de vogels, vooral daar waar de kabels de vliegroute tussen rust- en foerageergebieden kruisen (volgens schattingen van het Rijksinstituut voor Natuurbeheer jaarlijks ca. 1 mln. vogels). Voor zeldzame soorten als purperreiger, lepelaar en aalscholver brengen deze leidingen het voortbestaan van de populatie in gevaar. Er wordt, met enig succes, geprobeerd het aantal slachtoffers te beperken door de kabels lager te hangen of de draden te markeren met ballen of gekleurde strips. Een beter, maar (vaak te) duur alternatief is het in de grond ingraven van de kabels. Litt. Stichting Natuur en Milieu, Vogels onder hoogspanning (1977).
