Wat is de betekenis van ambt?

o. (-en), 1. openbare betrekking waartoe men door de overheid of enig erkend gezag benoemd wordt; post, bediening : ’t ambt van burgemeester, van onderwijzer, van dijkgraaf : een ambt aanvaarden, vervullen, uitoefenen, bekleden, neerleggen ; — het verstand komt met het ambt, (meest scherts.) als men een ambt...

ambt - Zelfstandignaamwoord 1. officiële betrekking, post die meestal van overheidswege toegekend wordt en enige vorm van gezag uitstraalt ♢ Het ambt van politieagent, minister, leerplichtambtenaar. 2. geestelijke taak of dienst die iemand beroepshalve uitvoert ♢ He...

ambt - zelfstandig naamwoord 1. openbare functie bij overheid of kerk ♢ hij bekleedt het ambt van dominee Zelfstandig naamwoord: ambt het ambt de ambten

Openbare bekendmaking.

in de Kerk duidt naar katholieke opvatting op een geheel van instituten, waardoor de verheerlijkte Heer zijn drievoudig ambt van priester, profeet en koning onder zijn volk voortzet. Het ambt is gave Gods en orgaan van Christus; in de kracht van de Geest spreekt en handelt het „in de naam des Heren”. De ambtsdrager wordt „gesteld&...

s.n., amt (it), bitsjinning.

(1), betrekking in dienst van een openbaar lichaam. (Staat, provincie, gemeente, waterschap enz.) of van een kerk; (2) oude eenheid van plaatselijk bestuur.

is een maatschappelijke betrekking, waartoe men door een bevoegde macht benoemd wordt. Laatstgenoemde kan zijn de Staat, een provinciaal of gemeentebestuur, een waterschaps- of kerkelijk bestuur enz. In het Nieuwe Testament treffen wij verschillende ambten aan, welker draagwijdte niet steeds volkomen duidelijk is: diakenen, presbyteroi of oudsten e...

o. -en (1 ambacht in de bet. v. heerlijkheid, rechtsgebied v. e. schout of drost, vero.; 2 openbare betrekking, post): 1. Ambt-Vollenhoven; 2. ambt van rechter, notaris enz.; dingen naar een ambt; een ambt bekleden; een ambt aanvaarden, in dienst treden.