Een coma wordt binnen de geneeskunde gedefinieerd als een staat van diepe bewustzijnsdaling waarbij de ogen gesloten zijn, de patiënt geen opdrachten uitvoert en geen verbale reactie geeft.
De diepte van een bewustzijnsdaling wordt bepaald aan de hand van de Glasgow-comaschaal, beter bekend als de EMV-score. Hierbij wordt gekeken naar drie facetten: de Eye opening response, de Motorische respons en de Verbale reactie. Hoe lager de score op ieder onderdeel, des te dieper is de bewustzijnsdaling. Een coma staat gelijk aan ten hoogste een score van E1M5V2. Is er bij een patiënt overduidelijk een bewustzijnsdaling, bijvoorbeeld door afwezigheid van verbale reacties, maar openen de ogen bij het uitvoeren van een pijnprikkel dan is er géén sprake van een coma.
Vaak wordt beweerd dat mensen jaren in coma kunnen liggen of er pas na jaren uit ontwaken. Dit is een veelvoorkomende, incorrecte opvatting. Een coma eindigt meestal na maximaal enkele weken. Indien de patiënt niet overlijdt zijn er meerdere uitkomsten mogelijk. Ten eerste kan de patiënt ontwaken, waarbij er (op lange termijn) sprake is van volledig bewustzijnsherstel. Een andere optie is dat de patiënt in een persisterende vegetatieve toestand belandt, waarbij sprake is van ernstig functioneel hersenletsel. De patiënt heeft hierbij overdag zijn of haar ogen open en lijkt wakker te zijn, echter zijn reacties op prikkels uit de omgeving volledig afwezig. Reflexbewegingen zijn wel op te wekken.
