Maurice Cox

Student Researcher bij Radboudumc

Gepubliceerd op 19-05-2015

Anemie

betekenis & definitie

Anemie, in spreektaal bloedarmoede, wordt gedefinieerd als een voor leeftijd en geslacht te laag hemoglobine (Hb) gehalte in het bloed. Dit hoeft echter niet te betekenen dat er ook sprake is van een vermindering van het bloedvolume.

Hemoglobine is een essentieel eiwitmolecuul in rode bloedcellen. Het eiwit is verantwoordelijk voor het transport van zuurstof en koolstofdioxide via het bloed. Een tekort aan hemoglobine kan leiden tot een breed scala aan symptomen, zoals vermoeidheid, kortademigheid, versnelde hartslag, duizeligheid bij opstaan en bleekheid van de huid/slijmvliezen.
De verschillende oorzaken van anemie kunnen grofweg in drie categorieën worden onderverdeeld.

Allereerst kan bloedarmoede het gevolg zijn van een verminderde/gestoorde aanmaak van rode bloedcellen in het beenmerg. Hieronder vallen onder andere anemie als gevolg van een ijzer-, foliumzuur- en/of vitamine B12-gebrek. Andere oorzaken binnen deze eerste categorie zijn (aangeboren) beenmergziekten, infecties en leukemie.

Daarnaast kan er sprake zijn van een verhoogde afbraak van rode bloedcellen. Dit fenomeen wordt binnen de geneeskunde hemolyse genoemd. Een hemolytische anemie kan onder andere veroorzaakt worden door auto-immuunziekten, infecties zoals malaria en aangeboren afwijkingen van de rode bloedcellen.

Ten slotte kan een anemie ontstaan als gevolg van bloedverlies. Dit kan een acuut plaatsvinden, bijvoorbeeld in het geval van een trauma of bevalling, maar vaak betreft het een langdurig proces waarbij er langzaamaan kleine hoeveelheden bloed uit de circulatie treden. Hierbij kan men denken aan kleine inwendige bloedingen van het maag- of darmslijmvlies, veroorzaakt door maagzweren, poliepen, tumoren, infecties, ontstekingsprocessen of aambeien.