Gepubliceerd op 28-03-2017

operant conditioneren

betekenis & definitie

operant conditioneren - of instrumentaal conditioneren. Vorm van een associatief leerproces, waarbij een associatie wordt gemaakt tussen een reactie (bijvoorbeeld op en hefboom drukken) en een prikkel (bijvoorbeeld voedsel). Voor de associatie, het leerproces, treedt de reactie, operant genoemd, bij toeval op; door het leerproces gaat de operant meer of minder optreden dan door toeval. Deze toename is de bekrachtiging, de belonende of bestraffende prikkel is de bekrachtiger. De tijd tussen de operant en de bekrachtiger is de latentieperiode.