Gepubliceerd op 28-03-2017

klassiek conditioneren

betekenis & definitie

klassiek conditioneren - Eenvoudige vorm van associatief leren, waarbij een geconditioneerde prikkel (bijvoorbeeld een brandende lamp) geassocieerd wordt met een ongeconditioneerde prikkel (bijvoorbeeld voedsel) waardoor een ongeconditioneerde respons (bijvoorbeeld speeksel afscheiding) vervangen wordt door een geconditioneerde respons (tevens speeksel afscheiding). Het oproepen van een respons door een ongeconditioneerde prikkel is niet aan een voorwaarde verbonden, bij een geconditioneerde prikkel wel, namelijk de associatie met een ongeconditioneerde prikkel. De tijd tussen de geconditioneerde en de ongeconditioneerde prikkel noemt men de latentieperiode. K.c. werd voor het eerst uitgewerkt door I. Pavlov.