habituatie

betekenis & definitie

habituatie - of gewenning, of prikkelspecifieke reactievermoeidheid. Meest eenvoudige vorm van leerproces (niet-associatief) waarbij een organisme leert niet meer te reageren op aanhoudende, biologisch niet belangrijke prikkels. M.a.w. de reactie vermindert in sterkte als de veroorzakende prikkel herhaaldelijk wordt toegediend en niet gunstig noch ongunstig blijkt te zijn. Het leerproces van h. situeert zich t.h.v. de synapsen, waar de prikkeloverdracht wordt stilgelegd. Het is de meest voorkomende vorm van leren (waarbij men bijvoorbeeld constant leert een massa prikkels uit de omgeving niet meer te verwerken) en het eerste leerproces van een baby. H. kan worden weggewerkt door sensitivering.