De armentafel was een instelling voor armenzorg in het Ancien Régime, de historische periode voor de Franse Revolutie. De armentafel was oorspronkelijk een organisatie onder leiding van parochianen die door de parochiegemeenschap, pastoor of stadsbestuur waren aangesteld.
De oudste voorbeelden van armentafels dateren uit de dertiende eeuw. De Tafelstraat herinnert aan de aanwezigheid van een armentafel in de Sint-Nicolaasparochie. Elke parochie had haar eigen armentafel, vaak ondersteund door schenkingen en erflatingen. Voor de gehele stad was er de Tafel van de H.
Geest of de Grote H. Geest. Arme en hulpbehoevende personen werden bij de armentafel ingeschreven voor het leven; zelfs als ze in betere omstandigheden terechtkwamen, behielden ze hun ondersteuning als eenmaal verkregen recht. Na hun dood vervielen hun eventuele bezittingen aan de armentafel.
Vreemdelingen en niet-burgers waren uitgesloten van deze hulp.
