Romans waarin het verhaal wordt verteld door middel van talrijke korte passages, waarin voortdurend het perspectief, de historische tijd en de plaats en ruimte wisselen. Ze krijgen daardoor een collagekarakter: het verhaal moet door de lezer gereconstrueerd worden uit een grote reeks verschillend geaarde passages.
Voorbeelden zijn De Kapellekensbaan (1953) van Louis Paul Boon en diverse romans van Hugo Raes. Veel romans van de Revisor-schrijvers gaan in deze richting. De fragmentarische roman kan gezien worden als een overgangscategorie tussen de traditionele roman en de antiroman.
