Vlaams romancier (*1965), die in 1999 debuteerde met de korte roman Marcel over een negenjarige jongen die achter een duister familiegeheim komt. Daarop volgde Mijn tweede huid (2000) waarin een man terugblikt op zijn gelukkige jeugd, waarnaar hij intens terugverlangt.
Ook in Sluitertijd van 2002 kijkt een man terug op zijn jeugd en probeert aan de hand van foto’s enkele raadsels op te lossen. Mortier zelf over deze drie boeken: ‘Samen vormen ze een drieluik. Marcel is voor mij het verhaal van iemand die zich beladen voelt met andermans verleden, en daar probeert stelling tegenover in te nemen. Mijn tweede huid is een beschouwing over verlies, en een poging om wat verloren is gegaan in de taal te huisvesten.
Terwijl in Sluitertijd iemand opgroeit met de illusie dat hij geen geschiedenis heeft. Hij leeft met een sterk besef van leegte. Hij gaat daarom fixeren op zijn overleden vader.’ Deze thematiek vinden we ook terug in de novelle Alle dagen samen (2004). Mortier wordt vaak beschouwd als de belangrijkste Vlaamse romanschrijver van de jongste generatie. In 2008 verscheen de roman Godenslaap, die werd bekroond met de AKO Literatuur Prijs 2009. Het is een terugblik van een hoogbejaarde vrouw, die haar einde voelt naderen. Het juryrapport gewaagt van ‘een homerisch epos waarin de Eerste Wereldoorlog mythische, universele allures krijgt.’
Ook de roman De spiegelingen (2014) speelt zich af in de Eerste Wereldoorlog. Het verhaal is geschreven in de vorm van een lange brief van Edgard Demont aan de oorlogsfotograaf Matthew die hij in een veldhospitaal heeft ontmoet. Hun hele leven blijven de mannen elkaar liefhebben, al trouwt Matthew met Edgars zus. Arjen Fortuin zag onvruchtbaarheid als belangrijkste thema van het boek. ‘Want hoe veel liefde er ook is tussen Edgard en Matthew hoeveel seks tussen Edgard en de andere jongens, vrucht zal het niet dragen.’
