Romans die enerzijds (bijna) dezelfde seksuele openhartigheid tentoonspreiden als pornografie maar anderzijds ook een serieus verhaal met een serieuze thematiek brengen.
Over veel van deze boeken zijn in het verleden in allerlei landen processen gevoerd om ze te verbieden, resp. toe te laten. Beroemde/beruchte voorbeelden zijn Lady Chatterley’s lover (1928) van D.H. Lawrence, diverse romans van Henry Miller (1891-1980) en Lolita (1955) van Vladimir Nabokov.
Van sommige oudere boeken is het nu niet goed meer in te zien waarom ze eens zo ‘gewaagd’ waren, zoals de Decamerone (1351) van Giovanni Boccaccio (tot 1931 verboden in de VS!), La religieuse (1796) van Denis Diderot of Nana (1880) van Émile Zola. Zelfs over Madame Bovary (1857) van Gustave Flaubert, algemeen beschouwd als een van de grootste romans uit de wereldliteratuur, is destijds een hoop te doen geweest.
In Nederland is veel lawaai gemaakt over romans als Een liefde (1887) van Lodewijk van Deyssel, Pijpelijntjes (1904) van J.I. de Haan en de jeugdboeken over "Bob en Daphne" (1955 e.v.) van Han B. Aalberse. Al die boeken zijn nu heel onschuldig vergeleken bij romans als Turks fruit (1969) van Jan Wolkers of Ik ook van jou (1992) van Ronald Giphart.
