Koning van Libië (1951-69).
Idris werd in 1916 de leider van de Senoessi, een door zijn grootvader opgerichte islamitische beweging. In 1920 werd hij emir van Cyrenaica, sinds 1911 een Italiaanse kolonie. In die functie verzette Idris zich tegen de Italiaanse overheersing. In 1922 moest hij het land verlaten en ging in ballingschap in Egypte. Toen de Italianen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog waren verslagen, keerde Idris in zijn vaderland terug. In 1951 werd hij koning van de nieuwe onafhankelijke staat Libië. Hij voerde een westers georiënteerde politiek. Dankzij de olie-inkomsten kon koning Idris een begin maken met de modernisering van de economie. Ook verleende hij financiële steun aan de Arabieren in hun strijd tegen Israël. Terwijl hij om gezondheidsredenen in Turkije was, werd de koning op 1 september 1969 ten val gebracht door een staatsgreep van kolonel Khadaffi. Hij kreeg asiel in Egypte.
