Een smalle strook land rond de stad Gaza aan de kust van de Middellandse Zee; een toevluchtsoord voor Palestijnen.
Deze uitloper van de Sinaï woestijn maakte van 1920-47 deel uit van het Palestijnse mandaatgebied van Groot-Brittannië. In de Sinaï-oorlog van 1956 werd de Gaza-strook door het Israëlische leger veroverd. In 1957 droeg Israël de strook over aan de Verenigde Naties, die het lieten besturen door Egypte. Tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 werd de Gaza-strook opnieuw door Israël bezet, en werd daarmee een onderdeel van de bezette gebieden.
Tijdens en vlak na de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog (1948) waren veel Palestijnen naar dit gebied gevlucht. Op 10 december 1987 begon in de Gaza-strook de intifadah, de volksopstand van vooral jonge Palestijnen tegen de Israëlische bezetter. De intifadah versnelde op den duur de bereidheid van Israëlische politici over regelingen met de Palestijnen te praten. Op 13 september 1993 tekenden de voorzitter van de Palestine Liberation Organization Yasser Arafat en de Israëlische premier Yitzhak Rabin in Washington een akkoord over beperkt Palestijns zelfbestuur in de Gaza-strook en een klein gebied in en rond de stad Jericho op de westelijke Jordaan-oever.
Nadat de Gaza-strook onder Palestijns bestuur was gekomen, merkten de meer dan zeshonderdduizend bewoners dat de economische vooruitzichten niet al te gunstig waren. De intifadah had veel schade aangericht: talloze stakingen en het afsluiten van de strook door het Israëlische leger hadden de economie geruïneerd. Slechts mondjesmaat kwam er financiële en economische hulp van buitenaf.
