Landen in Afrika, het Caribisch gebied en de Pacific die een speciale band met de Europese Unie hebben.
De ACP-landen worden ook wel ACS-landen genoemd, waarbij de S voor Stille Oceaan in plaats van Pacific staat.
Op 28 februari 1975 werd in Lomé, de hoofdstad van de West-Afrikaanse staat Togo, een overeenkomst met 46 ACP-landen getekend. Het betrof landen die vroeger als kolonie of op een andere manier in contact hadden gestaan met een van de staten van wat toen nog de Europese Gemeenschap (EG) heette. Een groot deel van de uitvoer van deze landen mag vrij van invoerrechten of tegen andere gunstige voorwaarden in de Gemeenschap worden ingevoerd. Bovendien verstrekt de EG financiële en technische hulp. Op hun beurt mogen de ACP-landen geen speciale belemmeringen voor producten uit de EG opwerpen.
Op 15 december 1989 werd de vierde overeenkomst van Lomé gesloten, met inmiddels 69 landen. De ontwikkelingssamenwerking werd voor tien jaar verlengd (1990-2000). Voor de samenwerking is gedurende de eerste vijf jaar ongeveer zevenentwintig miljard gulden beschikbaar. Daarvan loopt vijfentwintig miljard gulden in de vorm van giften en zachte leningen via het Europees Ontwikkelingsfonds (EOF). In juni 1995 werd voor de tweede vijf jaar van Lomé IV ongeveer achtentwintig miljard gulden voor het EOF uitgetrokken.
Onder Lomé I (1975-80) was bijna acht miljard gulden beschikbaar, onder Lomé II (1980-85) ongeveer dertien miljard gulden en onder Lomé III (1985-90) bijna twintig miljard gulden.
