Koning van Saudi-Arabië (1932-53).
Abdoel Aziz III ibn Saud werd in ballingschap geboren, omdat zijn vader door een van Abdoel Aziz III ibn Sauds ooms van de regering was uitgesloten. De naam ibn Saud is een dynastieke naam, naar Mohammed ibn Saud die van 1753-66 in Centraal-Arabië regeerde. Hij begon in 1902 aan zijn machtspositie in Arabië te bouwen door het heroveren van Riyad, het stamland van de dynastie dat in 1891 door de Rashieden was veroverd. Binnen enkele jaren had hij de controle over de helft van het Arabisch schiereiland. In 1913 verdreef hij de Turken uit Oost-Arabië. Op 26 december 1915 sloot Abdoel Aziz III ibn Saud een vriendschapsverdrag met de Britten. Na de Eerste Wereldoorlog zette hij zijn veroveringen voort en verdreef in 1924 koning Hoessein ibn Ali uit de Hejaz, het westelijk deel van Arabië. In 1925 liet Abdoel Aziz III ibn Saud zich tot koning uitroepen. Op 20 mei 1927 erkende Groot-Brittannië de onafhankelijkheid van de gebieden die de koning bestuurde. Op 22 september 1932 voltooide hij zijn veroveringen en riep het koninkrijk Saudi-Arabië uit. In 1934 erkenden Groot-Brittannië en de Saudische koning Jemen na een oorlog tegen die staat. De Jemenitische provincie Asir kwam aan Saudi-Arabië.
Abdoel Aziz III ibn Saud spande zich in zijn land economisch te moderniseren. In politiek en religieus opzicht bleef Saudi-Arabië echter uiterst conservatief. Dankzij de vondsten van enorme olievoorraden (1936) nam vooral na de Tweede Wereldoorlog de politieke en economische macht van Saudi-Arabië toe. De koning voerde een gematigde buitenlandse politiek. Hij had weinig op met het panarabisme en stelde zich neutraal op in de Israëlisch-Arabische oorlogen.
