In de psychologie betekent dit woord meer dan de voorstelling die men met pen of potlood maakt. Het geeft zowel de kleurentekening als de waterverfschildering aan.
Psychologen gebruiken de tekening vooral bij kinderen om de geestelijke → ontwikkeling d.m.v. de test te meten, en als hulpmiddel bij karakterstudie en psychoanalytische onderzoek.Een kindertekening weerspiegelt de psychologische ontwikkeling. Van 2 tot 3 jaar maakt het kind alleen maar krabbeltekeningen, vervolgens tracht het een voorbeeld na te maken en op 5 à 6-jarige leeftijd kan het ‘tekenen’. Tot 6 jaar tekenen alle kinderen, onverschillig welke ethnische of sociaal-culturele afkomst ze hebben, op dezelfde manier. De Amerikaanse psychologe → Goodenough vroeg kinderen een ‘mannetje’ te tekenen en kwam zo tot een eenvoudige en aantrekkelijke → intelligentietest, die het mogelijk maakt gemakkelijk het verstandelijk niveau te meten. Er bestaan nog andere tekentests, die voor dezelfde doeleinden zijn bestemd, waarbij geometrische vormen nagetekend moeten worden (Rey, Benton). Om het karakter van kinderen te bestuderen gebruikt men de ‘vrije tekening’ (‘teken wat je maar wilt’) of de tekening met een bepaald thema (‘teken een boom, je familie, een droom...’). Men beoordeelt zowel het formele aspect der tekeningen (inrichting, lijnenspel, kleuren) als de inhoud ervan, die rechtstreeks of symbolisch de wereld waarin het kind leeft, onthult en datgene wat het heeft meegemaakt.
Een kind tekent graag om zich te uiten. Psychoanalytici laten kinderen dan ook tekenen om de drama’s die zich in hen afspelen te begrijpen en hen te helpen deze te boven te komen. → Kerschensteiner, Psychotherapie.
