Men staat er niet bij stil, maar de mens is gesitueerd in de tijd en de ruimte. Voortdurend oriënteert hij zich in de tijd (gisteren, morgen, vroeger, later...) en kan hij links van rechts, hoog van laag, en voor van achter onderscheiden.
Soms gebeurt het echter dat, wanneer hij bijv. uit een diepe slaap ontwaakt, zijn gedachten verward zijn en hij niet meer weet waar hij is, dat hij een ogenblik nodig heeft om zijn gedachten te ordenen: hij is gedesoriënteerd. Bij sommige aandoeningen van de geest (→ verstandsverbijstering, → seniliteit) is het verlies van dit oriëntatiegevoel van blijvende aard. De zieke verdwaalt op plaatsen die hem bekend zijn, verwart het verleden met het heden, denkt dat hij thuis is terwijl hij in het ziekenhuis is, en is ook niet meer in staat zijn lichaam onder controle te houden.
