Lodewijk II van Male, graaf van Vlaanderen, Nevers en Réthel en hertog van Brabant (1346-1384), *29.11.1330 Male (bij Brugge), +30.1.1384 Sint-Omaars; zoon van → Lodewijk I van Nevers; hij huwde in 1347 Margaretha van Brabant, waardoor hij het recht kreeg de Brabantse hertogstitel te voeren. Lodewijk verwierf na de → Brabantse Successieoorlog het recht zich hertog van Brabant te noemen (1357).
Ter gelegenheid van het huwelijk van zijn dochter → Margaretha van Male met → Filips de Stoute van Bourgondië (1369) kreeg hij Waals-Vlaanderen van de Franse koning terug. Hij erfde van zijn moeder Margaretha van Artois (1382) Artois en Franche-Comté. In tegenstelling tot zijn vader wist Lodewijk zijn macht tussen 1347-1349 te verstevigen. Op binnenlands politiek gebied trachtte hij de machtspositie van de drie grote Vlaamse steden te breken door de instelling van de → Audiëntie (circa 1330). Lange tijd was zijn buitenlandse politiek gericht op het breken met het Fransgezinde bestuur van zijn vader. In de → Honderdjarige Oorlog hield hij zich afzijdig. Lodewijk sloot reeds in 1348 een vredesverdrag met Engeland, wat de handelsbetrekkingen herstelde. Zijn centralisatiepolitiek viel op den duur echter niet in goede aarde. In 1379 brak een conflict uit met de stad Gent (Frans → Ackerman). In 1382 werd hij door Filips van → Artevelde in de Slag op het → Beverhoutsveld verslagen. Noodgedwongen zocht hij hulp bij Frankrijk, dat voor hem in de Slag bij → Westrozebeke (1382) wraak nam.
