De hoeveelheid gas die maximaal in een gasopslaginstallatie kan worden geïnjecteerd en daaruit kan worden geproduceerd, uitgezonderd het in die opslaginstallatie aanwezige resident gas, residu gas en kussengas (artikel 1, onderdeel k, Richtlijnen Gasopslag 2002; artikel 1, eerste lid, onderdeel m, Richtlijnen Gasopslag 2003).
Onder werkgas, of ‘werkvolume’, wordt verstaan dat gedeelte van het opgeslagen gas dat bij geregeld cyclisch gebruik (waarbij de faciliteit opnieuw bruikbaar is voor injectie na de productiefase) van de gasopslaginstallatie maximaal bruikbaar is.
Een opslagdienst geeft de opslaggebruiker het recht om een aandeel in het werkgas in voornoemde zin te leveren. Zolang de opslaggebruiker nog geen gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid tot opslag, rust op het opslagbedrijf de verplichting om het overeengekomen aandeel in het werkgas voor die opslaggebruiker beschikbaar te houden, zodat wanneer hij gas ter opslag aanbiedt, dat gas ook kan worden opgeslagen. Heeft de opslaggebruiker gas opgeslagen, dan rust op het opslagbedrijf de verplichting om ervoor te zorgen dat de opslaggebruiker te allen tijde over het door hem geleverde aandeel in het werkgas kan beschikken. Het spreekt voor zich dat de hoeveelheid werkgas per opslaginstallatie verschillend is (kantpunt 32 Toelichting Richtlijnen Gasopslag 2002; kantpunt 40 Toelichting Richtlijnen Gasopslag 2003).
[2002]
De indicatieve voorwaarden bepalen volgens welke verhouding de beschikbare hoeveelheid werkgas wordt toegedeeld aan jaarcontracten, maandcontracten en – indien de indicatieve voorwaarden ook contracten met andere vaste looptijden mogelijk maken – overeenkomsten met andere vaste looptijden. Deze verdeling weerspiegelt de in de markt bestaande vraag naar de respectievelijke overeenkomsten. Deze verdeling is, evenals de mogelijke andere vaste looptijden, onderwerp van overleg met representatieve organisaties van netgebruikers (artikel 3, vierde en vijfde lid, Richtlijnen Gasopslag 2002).
De indicatieve voorwaarden van de gasopslagbedrijven voorzien in een systeem met toepassing waarvan het beschikbare aandeel in de hoeveelheid werkgas wordt verdeeld over afnemers van basisdiensten en opslagdiensten, niet zijnde basisdiensten. Dit systeem voldoet ten minste aan de eisen van transparantie, non-discriminatie, objectiviteit en redelijkheid (artikel 8, eerste en tweede lid, Richtlijnen Gasopslag 2002).
[2003]
De indicatieve voorwaarden van de gasopslagbedrijven voorzien erin dat het gasopslagbedrijf bekend maakt welk deel van de door hem beheerde installatie voor de opslag van gas gebruikt zal worden ten behoeve van productieactiviteiten. Het gasopslagbedrijf maakt gelijktijdig bekend wat de omvang is van de gasopslaginstallatie zoals gedefinieerd in artikel 1, eerste lid, aanhef en onder f, Gaswet en artikel 1, aanhef en onder e van deze Richtlijnen. Daarbij wordt afzonderlijk inzicht gegeven in onder andere de totale hoeveelheid werkgas van de gasopslaginstallatie (artikel 8, eerste lid, onderdeel c, Richtlijnen Gasopslag 2003).
De indicatieve voorwaarden van de gasopslagbedrijven voorzien in een systeem met toepassing waarvan de beschikbare injectie- en productiecapaciteit, alsmede het beschikbare aandeel in de hoeveelheid werkgas wordt verdeeld over opslaggebruikers (artikel 9, eerste lid, Richtlijnen Gasopslag 2003).
Zie ook: gasopslaginstallatie.
Vergelijk: D: kussengas, resident gas, D: residu-gas.
