Een richtlijn is verbindend ten aanzien van het te bereiken resultaat voor elke lidstaat waarvoor zij bestemd is, doch aan de nationale instanties wordt de bevoegdheid gelaten vorm en middelen te kiezen (artikel 249 EG-Verdrag).
Een richtlijn is, net als een verordening, een van de rechtsinstrumenten op Europees niveau.
In de Nederlandse Elektriciteitswet 1998 wordt met ‘richtlijn’ de ‘Richtlijn nr. 96/92/EG van het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie van 19 december 1996, betreffende gemeenschappelijke regels voor de interne markt voor elektriciteit’ (vindplaats: PbEG 1997 L 27). bedoeld (artikel 1, eerste lid, onderdeel m, Elektriciteitswet 1998).
In de Nederlandse Gaswet wordt met ‘richtlijn’ de ‘Richtlijn nr. 98/30/EG van het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie van 22 juni 1998, betreffende gemeenschappelijke regels voor de interne markt voor aardgas’ (vindplaats: PbEG 1998 L 204). bedoeld (artikel 1, eerste lid, onderdeel q, [Nederlandse] Gaswet).
Het bovenstaande is eveneens van toepassing op de Belgische gaswetgeving.
Vergelijk: C: verordening.
