(defaecatie): is een reflex, die opgewekt wordt wanneer de endeldarm vol is. De aars verslapt en de gladde spieren van de endeldarm trekken ritmisch samen, waardoor de faeceskolom naar beneden en naar buiten gedrukt wordt.
Deze reflex werkt alleen wanneer de gehele dikke darm de juiste tonus heeft. Wanneer deze te gering is, spreken we van atonie. De endeldarm kan dan een bijzonder grote inhoud hebben en de ledigingsprikkel wordt dan nauwelijks of helemaal niet gegeven. Wanneer de tonus te groot is, ontstaat verkramping van de gladde musculatuur, waardoor de s. ook weer verhinderd wordt.
