een afkeer, tegenzin. Hekel staat voor ekel, en ekel is verwant met akelig, afl. van akel (kwelling), dat in 1400 in een keur (strafbepaling) van Dordrecht voorkoipt. ’t Woord is n.l. gevormd van een werkwoord, dat in ’t Angelsaksisch acan: kwellen, zeer doen bet., en in ’t Nederduitsch als akan — zweren (van een wonde) voorkomt.
Hieruit ontwikkelde zich de bet. van walg, afschuw, afkeer en akelig: afkeerwekkend.
