I. ĭi, n. eig., fout, gebrek, beschadiging, corporis, Cic., si nihil est in parietibus vitii, Cic., si aedes corruerunt vitiumve fecerunt, bouwvallig zijn geworden, Cic., vitio moriens sitit aëris herba, Verg.; vals bijmengsel (bij edelmetaal), ignis . . . vitium metallis excoquit, scheidt de slakken af, Ov.
II. ĭi, n. overdr.,
a. in ‘t alg., fout, misgreep, terkortkoming, schuld, adversum castrorum, verkeerde, ongunstige ligging, Caes., orationis, Quint., vitia in dicente acutius quam recta videre, Cic., huc si perveneris meum v. fuerit, mijn schuld, Cic., vitium nullum of non est c. inf., Cic., hoc est in vitio, is verkeerd, c. inf., Cic.
b. in ’t bijz., fout (bij auguriën of auspiciën), fout in de vorm, tabernaculum vitio (tegen de auspiciën) captum, Cic., vitio creatum esse, van hogere magistraten, Liv., zo navigare vitio, Cic., comitiorum solum vitium est fulmen, Cic. | (morele) fout, misstap, schuld, ondeugd, nullum ob totius vitae non dicam vitium, sed erratum, Cic., vitium fugere, Hor., esse in vitio, Cic., ne sibi vitio verterent, quod etc., Cic., ne Marco quidem Seio vitio datum est, quod etc., Cic., summam laudem alci vitio et culpae dare, Cic.; schending, ontering, alci per vim offerre vitium, Ter.
