1. i, n. eig., vaandel, standaard (het veldteken der manipels, inz. -echter der ruiterij, der veteranen en der bondgenoten), vexillum tollere, (er op) uittrekken (bij vestiging van een militaire kolonie), Cic.; als signaal, het op de veldheerstent of het admiraalschip uitgestoken rode vaandel als teken van de slag of het opbreken uit de legerplaats, vexillum proponere, Caes., vexillo signum dare, Caes.
2. i, n. meton., de tot een vaandel behorende manschap, vendel, vexilla legionum, de landstorm, Tac. en in ’t bijz. = vexillarii (zie vexillarius op het einde), detachement, vexilla delectorum ex Illyrico et Aegypto, Tac.
