plĭcis,
1. eig., een-, enkelvoudig, niet samengesteld, niet vermengd enz., iter s. et directum, Cic., s. natura, Cic. ius, Hor., aqua, schoon water, Ov., verba, Quint. | eenvoudig, één = niet in afdelingen gesplitst, simplici ordine urbem intrare, Liv. | een enkel, één, argumentum, Ter., plus vice simplici, meer dan éénmaal, non s. vulnus, Ov.
2. overdr., causa, Cic., genus rei publicae, Cic.; genus mortis, eenvoudig, zonder bijzondere martelingen, Liv., zo ook mors, Sall., necessitudo, onvoorwaardelijk, Cic., quaedam sunt in rebus simplicia (onvoorwaardelijk, onafhankelijk), quaedam copulata (voorwaardelijk, afhankelijk), Cic., simplex est manere, illud (sc. in Hispaniam ire) anceps, zonder verder gevaar, Cic.; niet verschillend, - veelsoortig, unum est et s. iudicium aurium, Cic., materia simplicissima, Quint.; = niet verbonden, afzonderlijk, verba, Cic. | in ‘t bijz., eenvoudig, eerlijk, natuurlijk, argeloos, vir apertus et s., Cic., virtus, Vell., nihil s., nihil sincerum, Cic.
