(volnus), ĕris, n. wond,
I. a. eig., van levende wezens: grave, Liv., mortiferum, Cic., vulnera adversa, in de borst, Cic., vulnera missilium, toegebracht door enz., Liv., vulnus inferre, Caes., of infligere, Cic., vulnera dare, dare ferreque, Ov., vulnera facere, Ov., Liv., vulnus accipere, excipere, Cic., vulnus in capite accipere, Cic., vulnus obligare, Cic., deligare, Caes., mori ex vulnere, Liv., vulneribus, Poll. in Cic. ep., vulneribus adversis et honestis cadere, Cic., ex vulnere recredri, Cic., refici, Tac., ex vulnere claudicare, Cic.; poët. overdr., van het levenloze: houw, steek, insnijding, falcis, Ov., ornus vulneribus evicta, Verg., humus reformidat vulnus (aratri), Ov.
b. fig., wonde of rotte plek, schade, krenking enz., fortunae gravissimo vulnere percussus, Cic., vulnera rei publicae imponere of inurere, Cic., vulnera nova facere, vergrijpen, Cic., vulneribus suis mederi, schulden, Cic.; vaak: gevoelig verlies (in de strijd), nederlaag, vulnus, vulnera accipere, Iust.; poët. van wonden der ziel (smart, kommer, rouw), vooral van liefdewonden, vulnus alit venis, Verg.
II. meton., houw, slag, worp, steek, stoot, snede, elusa vulnera, van de stier, Ov., inter se vulnera iactant, Verg., crepitant sub vulnere malae, Verg. | werptuig, pijl, illum infesto vulnere insequitur, Verg., haesit sub gutture vulnus, Verg., vulnera dirigere, Verg. | (poët.) de gewonde, gemitu vulnerum, Liv. (of = „jammeren ten gevolge der wonden”?).
