I. mĭnor, dep. (1), (verwant met minae en mineo),
1. uit-, omhoogsteken.
2. overdr., dreigen (met), absol., Liv., alci, Cic., alci crucem, Cic., m. acc. c. inf., Cic.; poet., ornus minatur usque, dreigt te vallen, Verg. | poët. overdr., pochend beloven, mŭlta, Hor.; bedreigen, quodcumque minabitur arcus, Hor.
II. mĭnŏr, ōris, comp., zie parvus.
