(Lat. templum, oorspr. het door de augur* af gebakende waarnemingsveld, vandaar elke gewijde ruimte of plaats), in Israël het (sinds de reformatie van koning Josia* enige wettige) middelpunt der Godsverering. De eerste T., door Salomo aansluitend aan zijn paleis, waarschijnlijk in Phoenicische stijl gebouwd (vgl.
I Kon. 6-8), ging bij de verwoesting van Jeruzalem door Nebukadnezar (586 v.C.) verloren. Na de ballingschap werd onder Zerubbabel met de bouw van een nieuwe T. begonnen, die 168 v.C. door Antiochus IV Epiphanes ontwijd en drie jaar later door Judas de Maccabeër gerestaureerd werd. Vermaard is de prachtige T. van Herodes de Grote, eerst 64 n.C. voltooid, bij de verovering van Jeruzalem door Titus (70 n.C.) in vlammen opgegaan. De hoofdindeling van de T. beantwoordde aan die van de Tabernakel*: voorhof, heilige en allerheiligste, dat in de tweede en derde T. leeg was.
