(van vuig. Lat. superanus, hoogste), de hoogste macht.
Men spreekt van S. in staatsrechtelijke zin: de hoogste (niet de absolute) macht in de Staat, en van S. in volkenrechtelijke zin: de onafhankelijkheid van een Staat t.o.v. andere Staten; die onafhankelijkheid is niet onbeperkt, vooral niet sedert de opkomst van allerlei inter- of supranationale organen, maar kan toch slechts bij verdrag, w.z. krachtens vrije toestemming van de Staten, besnoeid worden.
