(ca 360-420), een Britse of Ierse monnik van streng ascetische levenswijze, die naar Rome kwam en bij de verovering van die stad door Alarik in 410 naar N.-Afrika vluchtte. Ontkende de erfzonde en de noodzakelijkheid der genade.
Krachtig bestreden door Augustinus en veroordeeld door het Concilie van Ephese in 431. De volgelingen van P. heten Pelagianen.
