(Lat. legatus, gezant)
(1), Romeins gezant van de senaat bij vreemde mogendheden, ambtenaar in de provincies, onderbevelhebber van de veldheer of stadhouder;
(2) vertegenwoordiger van de paus bij gewichtige aangelegenheden, bv. een internationaal Eucharistisch Congres (legatus a latere), meestal een kardinaal;
(3) bijzondere beschikking, waarbij de erflater bij testament aan één of meer personen bepaalde goederen vermaakt (Ned. B.W. 1004; Belg. B.W. 1002 v.v.). L. valt onder het ruimere begrip ,,Making”, waaronder ook valt de erfstelling. De erfstelling is echter een opvolging in het gehele of een evenredig gedeelte van het vermogen, L. een opvolging in bepaalde goederen.
