(1) (uit Fr. van Lat. caput, hoofd), een der 3 productiefactoren, naast grond en arbeid. Wordt zelf door de menselijke arbeid voortgebracht met gebruikmaking van de gaven der natuur.
In ruimere zin begrijpt men onder K. wel alle productiemiddelen, behalve de arbeid, met inbegrip dus van de grond (zo Carl Menger, C. A. Verrijn Stuart). Gewoonlijk onderscheidt men het K. echter van de grond. Productie met behulp van K. is productie langs een omweg: eerst worden de kapitaalgoederen vervaardigd, daarna pas de gebruiksgoederen. In die tussentijd moet men leven; daarvoor heeft men een fonds nodig.
Ook dit fonds noemt men K. Een verdere betekenis van K. is: uitgeleende geldsom (in tegenstelling met de rente). In de boekhouding worden de kapitaalgoederen op de actiefzijde der balans gebracht; de tegenwaarde hiervan komt onder het hoofd K. op de passiefzijde;(2) hoofdletter.
