(middel-Lat. capellanus)
(1), in Nederland priester, die een pastoor in de zielzorg ter zijde staat, ofwel voor de gehele parochie, ofwel voor een gedeelte daarvan met eigen rectoraatskerk, zoals in Ned. Limburg. In België onderpastoor genoemd;
(2) in België vormen de „kapelanen” in collegiale of kapittelkerken een college van lagere rang dan dat der kanunniken. Aan alle Belgische kathedralen zijn nog K.’s verbonden, die o.a. op gewone dagen de conventsmis celebreren en assisteren. Ook zijn aan enkele kapellen nog K.’s aangesteld, bv. de H. Bloedkapel te Brugge; (3) priesters aan vorstelijke hoven of op kastelen: hof- en slotkapelaan genoemd.
