heet een stroming in het Nederlandse Protestantisme die in het midden van de 19e eeuw is ontstaan en, hoewel orthodox, een innerlijk (ethisch) gericht Christendom zag als middel, om uit de veelvuldige tegenstellingen, waarin het Protestantisme kerkelijk en theologisch was vastgelopen, te geraken. De E.-richting wordt ook wel de ethisch-irenische richting genoemd.
Zij pleitte voor een irenisch (vreedzaam) samenleven der verschillende schakeringen in de Ned. Herv. Kerk. De vader van de ethische richting was D. Chantepie de la Saussaye, naast wie echterJ. H.Gunning van gelijks betekenis was.
