Eduard, pseud. Multatuli, d.w.z. veel heb ik gedragen, (1820-1887), Ned- schrijver en voorvechter van maatschappelijke en koloniale hervorming, werd, na in 1838 O.-I. ambtenaar geworden te zijn, 1856 ass.-resident van Lebak, kwam op tegen de knevelarij door de regent, werd ontslagen, schreef 1859 Max Havelaar, de geschiedenis van dit ontslag, daarna Minnebrieven (1861), de revolutionnaire Ideeën (1862-’77), het drama Vorstenschool ; woonde sinds 1869 in Rijnland (hij stierf te Nieder-Ingelheim).
Zijn meesterwerk, de Max Havelaar, een lange, romantisch-pathetische aanklacht tegen sociaal onrecht en maatschappelijke huichelarij, staat geheel apart in Ned. letterkunde der 19e eeuw, munt uit door grote schoonheden en heeft, evenals de Ideeën, machtige invloed uitgeoefend op de „Beweging van '80” en de gehele latere Ned. literatuur.Ernest F. E. (1879), vocht 1900-’01 voor de Boeren in Z.-Afrika, stichtte 1912 de nationalistische Indische Partij, schreef Indisch-nationalistische werken, was sinds 1912 directeur Ksatrian-instituut te Bandoeng, werd in 1940 door Ned.-Indische regering geïnterneerd, 1948 als gewezen minister, tevens raadsman, van de regering der „Indonesische Republiek” na bezetting van Djokja opnieuw in arrest gesteld.
