in de meeste landen de zwaarste straf, welke het strafrecht kent. Wijze van voltrekking is zeer verschillend.
Tegenwoordig voornamelijk ophangen, fusilleren en onthoofden (met valbijl); in de V.S. de electrische stoel. Voorheen kende men vele wrede methoden: radbraken, vierendelen, empaleren, levend verbranden of begraven; onthoofden werd toen met zwaard of handbijl uitgevoerd.In Ned. bestond D. (door strop) tot 1870. Toen afgeschaft. In militair strafrecht bleef zij echter bestaan. Volgens art. 9 W.v.M.S. mag zij echter alleen worden opgelegd, als de veiligheid van de Staat dit eist. Is zij 3 jaar na uitspraak nog niet voltrokken, dan verandert zij automatisch in levenslange gevang. Indien misdrijf, waarop naar gemeen recht levenslange gevang, is bedreigd, in tijd van oorlog is gepleegd door iemand, die aan militaire rechtsmacht is onderworpen (als Staat van Beleg is afgekondigd, vallen ook burgers hieronder), kan de D. worden opgelegd.
Het buitengewoon strafrecht* bedreigt in ruime mate de D. voor bezettingsdelicten; in ruim 20 gevallen is deze ook ten uitvoer gelegd. D. wordt in Ned. steeds door de kogel voltrokken.
In Blg. bestaat de D. zowel in burgerlijk als in militair strafrecht. Tenuitvoerlegging geschiedt door onthoofding, doch voor militaire en politieke delicten door fusiilering. Vóór W.O. II is zij nooit voltrokken. Na de bevrijding vond zij toepassing t.a.v. politieke delinquenten. Doodtij. Tegenovergestelde van springvloed*.
