Wat is de betekenis van Radbraken?

Na de wedstrijd voelde de keeper zich geradbraakt: de keeper had overal pijn.

middeleeuwse methode om te straffen; verhaspelen

Radbraken is een samenstelling van rad en braken. Het laatste is een werkwoord dat wij nog gebruiken in vlas braken: kneuzen, breken en in diefstal met braak: diefstal waarbij de toegang tot het huis wederrechtelijk verbroken is. Ook nacht braken hoort hierbij. Vroeger zei men niet radbraken, maar radebraken of rabraken en dat was eigenlijk beter,...

(radbraakte, heeft geradbraakt), 1. (hist.) strafoefening toepassen waarbij de ledematen van een misdadiger worden gebroken en vervolgens zijn lichaam op een rad wordt gelegd; (fig.) wij kwamen geradbraakt uit de wagen, door het schudden uiterst vermoeid; 2. (een taal, een woord enz.) bij het spreken verminken, verknoeien: wat kan die vent zijn Fra...

v., rêdbrake; geradbraakt worden, op it rêd sitte.

(radbraakte, heeft geradbraakt), 1. (hist.) zekere strafoefening toepassen waarbij een misdadiger langzaam doodgemarteld wordt, doordat eerst zijn ledematen gebroken worden en vervolgens zijn lichaam op een rad wordt gelegd ; — fig. : wij kwamen geradbraakt uit de wagen, in de hoogste mate vermoeid; 2. (een taal, een woord enz.) bij het spre...

oude strafvorm, tot in de 18e eeuw gehandhaafd. De veroordeelde werd op een rad gebonden, waarna de ledematen werden gebroken.

radbraakte, h. geradbraakt (gesch. rechtspleging, waarbij de delinquent op een rad geledebraakt werd): fig. wij kwamen geradbraakt uit de bolderwagen; hij radbraakt elk uitheems woord, spreekt het zeer slecht uit; geradbraakt Frans, verknoeid.

i/d Middeleeuwen toegepaste strafmaatregel, waarbij den veroordeelde o/e rad of kruis de ledematen gebroken werden.

Strafpleging, waarbij den gestrafte op een rad de ledematen gebroken werden. In overdrachtelijken zin wordt „geradbraakt” gebruikt voor: zeer vermoeid.

('rad) (radbraakte, heeft geradbraakt) 1. oorspr. op een rad, later op een kruis de ledematen breken. ➝ geradbraakt. 2. slecht spreken: zijn moedertaal -; geradbraakt Frans. 3. in de grond bederven.

D.w.z. verknoeien, bederven, vooral van eene taal gezegd: slecht spreken, haar den hals breken; mnl. radebraken; hd. radebrechen (eine Sprache). Eig. beteekent dit wkw. op of onder een rad (de leden van een misdadiger) breken, kneuzen (vgl. ledebraken, ledebreken, verknoeien, en de uitdr. opgroeien voorgalg en rad...

is oorspronkelijk een strafoefening, die reeds bij de oude Germanen in gebruik was. De misdadiger werd op de „radbrake” (een soort rad) gelegd, waarna hem de ledematen werden stuk geslagen; de laatste slag, die op het hart gegeven werd, heette de „genadeslag” (zie dat woord). Radbraken is dus: verminken; vandaar bijv. een ta...

Deze reeds oude Germ. strafoefening bestond hierin, dat de ledematen op de zoog. „radbrake” (een soort „rad”) werden stuk geslagen ; de laatste slag kreeg de veroordeelde op het hart, dit was de „genadeslag”, daar hierdoor aan zijn lijden een eind werd gemaakt. Daar de „genadeslag” dus feitelijk den d...

een wijze van terechtstelling, waarbij! de veroordeelde, het gelaat naar den hemel gekeerd, op een Andreaskruis gelegd werd, waarin op bepaalde plaatsen onder de armen en beenen gleuven waren. De beul verbrijzelde met een ijzeren staaf achtereenvolgens armen en beenen en gaf ten slotte den veroordeelde een slag op de borst; daarna werd deze op een...

RADBRAKEN (radbraakte, heeft geradbraakt), (oudt.) zekere strafoefening waarbij de leden van den misdadiger op een rad, later op een kruis gebroken werden; — wij kwamen als geradbraakt uit den wagen, in de hoogste mate vermoeid; — (fig.) iets in den grond bederven: — slecht spreken : eene taal radbraken.

Radbraken is de naam van eene vreeselijke straf, die nog lang na de middeneeuwen in verschillende rijken van Europa op zware misdadigers werd toegepast. Men sloeg hun namelijk achtereenvolgens armen en beenen stuk en legde hen daarna op een rad, waar zij vaak nog geruimen tijd leefden. Intusschen maakte men aan die marteling ook wel een einde door...